گریه نکن ایران
درباره این کتاب
بعد از آغاز جنبش سبز مردم ایران در سال هشتاد و هشت، دیگر شکی باقی نمانده که این رژیم در بستر مرگ است و فقط با تزریق مرفین فروش نفت و پرداخت جیره به مزدوران داخلی و خارجی سالهای آخرحیات خودرا می گذراند.
از حالا مردم ایران باید خود را آماده تغییر حکومت بکنند تا آنکه ریاکاران سالوس دوباره انقلاب ملت ایران را به سرقت نبرند.
ما می دانیم که این رژیم ولایت فقیهی را نمی خواهیم. ما می دانیم که این قانون اساسی که یک کتاب شرعیات است را نمی خواهیم. ولی آن قانون اساسی را که می خواهیم ننوشته ایم، تا رژیم ایده آل آینده مملکت خودمان را تعریف کرده باشیم.
بعد از انتشار کتاب "قانون اساسی راه نجات ایران در روشنائی تاریخ"، این کتاب نوشته شده تا نشان دهد بزرگان ادب ایران از هزار سال گذشته، با ما در این قرن بیست و یکم همدرد بوده و در تمام آثارشان همان شعارهای اعتراضی مارا درسالهای اخیر، یا در ایهام ویا بی پرده برایمان نوشته و به ارث گذاشته اند.
وقتی فرّه ایزدی از جمشید کناره گرفت و مردم از اطراف او پراکنده شدند، ضحاک بر او چیره شد و در هزار سال حکومت ضحاک، مثل رژیم کنونی در ایران:
نهان گشت کردار فرزانگان پراکنده شد کام دیوانگان
هنر خوار شد جادوئی ارجمند نهان راستی آشکارا گزند
شده بربدی دست دیوانگان دراز به نیکی نرفتی سخن جزبه راز
اعتراض اول کاوه آهنگر به ضحاک مثل اعتراض "رای من کو" فقط با تقاضای آزادی فرزندش از زندان شروع شد. ولی وقتی مردم به دنبال کاوه براه افتادند، سرنگونی ضحاک را خواستار شدند. در این جنبش مردم درفش کاویان را برافراشتند،
چه اندر شب تیره خورشید بود جهان را از او دل پر امید بود
سپاه فریدون به سپهسالاری کاوه آهنگر، در زیر درفش کاویان از اروندرود گذشت و حکومت ضحاک را سرنگون کردند. ندائی از سروش خجسته آمد که ضحاک را مکش!
به فرمان سروش خجسته او را در دره ای تنگ در دماوند آویختند.
فریدون تختگاه ضحاک را از بُن ویران نکرد.
ولی دستور داد تا آن را به شیوه ای شایسته دور از پلیدی ها آراستند.
بعد از مبارزات بدون خشونت و پیروزی جنبش، نباید سران این رژیم اعدام بشوند. بلکه آنان را باید مجبور کرد که خاطرات جنایات خود را بنویسند. تمام آثار تبلیغاتی و مقبره ها باید حفظ شده و بعداً تبدیل به موزه برای نشان دادن جنایات علیه بشریت و مردم ایران بشوند.
در این کتاب در یک دنیای افسانه ای که آنرا بهشت نامیده ایم، بزرگان تاریخ ایران باهم گفتگوئی دارند و آثار یکدیگر را بررسی کرده و در پایان بما نصیحتی می کنند